นิทานสอนใจเด็กๆเรื่อง #ความกตัญญู Gratitude Tale
เช้าวันต่อมาพ่อกับลูกได้เดินลึกเข้าไปในป่า เจอหมูป่าตัวหนึ่ง พ่อจึงบอกลูกว่า
พ่อ:วันนี้เราจะมีกับข้าวกินกันแล้วลูก
แต่แล้วก็จับไม่ได้ พ่อและลูกจึงกลับบ้านพร้อมกับหน่อไม้ที่หาได้เพียงหน่อเดียว
พ่อ:วันนี้คงต้องกินหน่อไม้ไปก่อนนะลูก
ลูก: ผมกินอะไรก็ได้ครับพ่อ
พอกลับบ้านมาก็กินข้าวกับกับข้าวเพียงอย่างเดียว แบ่งกันกิน3คนนั้นแทบไม่พอจะกิน
วันหนึ่งพ่อมีความคิดขึ้นมาว่า
พ่อ:ปู่น่ะอยู่ต่อไปก็เปลือง หลงๆลืมๆแล้ว เอาปู่ไปปล่อยดีกว่า
เช้าวันรุ่งขึ้น พ่อได้ชวนลูกเข้าไปในป่าเพื่อที่จะตัดไม้ไผ่
ลูก:พ่อๆเราจะตัดไม่ไผ่ไปทำอะไรกัน
พ่อ:พ่อก็จะตัดไม้ไผ่ไปทำแพ เพื่อจะเอาปู่ลอยแพไป เพราะปู่แกแก่มากแล้ว หลงๆลืมๆ
ลูก:งั้นพ่อก็ตัดอีกเท่านึงละกัน
พ่อ:ทำไมล่ะลูก
ลูก:จะตัดไปเผื่อไว้ ถ้าพ่อแก่ผมก็จะเอาพ่อลอยไปอย่างปู่บ้าง
พ่อได้ยินดังนั้นก็รู้สึกผิดและคิดได้ เลยล้มเลิกความคิด ชวนลูกกลับบ้าน
ต่อมาทั้ง 3 คนก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "ใครทำเช่นไร ย่อมได้เช่นนั้น การที่เราทำแบบอย่างที่ไม่ดีต่อบุพการีอย่างไร อนาคตลูกก็จะทำเช่นนั้นกับเราได้เช่นกัน เราจึงควรมีความกตัญญูต่อบุพการีไม่ควรทอดทิ้งท่านในยามแก่เฒ่า"
#นิทานindysong #indysongKids
